Septemberblues en voorpret
Wie bij septemberblues denkt aan een muziekgenre, heeft er waarschijnlijk geen last van. Zelf waren wij er nog lang niet klaar mee, met de zomervakantie. Die trage manier van bestaan, nieuwe plekken ontdekken, de vrijheid om de dingen een beetje te laten waaien. En vooral: veel tijd met de kinderen. Je weet wel, die mensen die we zelf gemaakt hebben maar tijdens het schooljaar niet heel vaak te zien krijgen. Toch lijkt september zich niet af te vragen of we er klaar voor zijn. Het is zoals bij Monopoly: ‘Ga terug naar start, u ontvangt geen geld.’
Grofweg lijken er twee soorten ouders te bestaan. Zij die op 1 september een zucht van verlichting slaken, blij dat ze die negen weken durende challenge met hun kinderen weer eens hebben doorstaan, en klaar om diezelfde kinderen met gezwinde pas over te dragen aan school en hobby’s. Deze ouders herken je aan hun kamerbrede glimlach en de stralende blik waarmee ze op de eerste schooldag over de speelplaats benen, hun hoofd duidelijk al bij alle kindvrije bezigheden waar ze in de zomer niet aan toegekomen zijn.
En dan zijn er die andere ouders. Diegenen wiens hart elk jaar gebroken wordt aan het einde van de zomervakantie. Die de eerste week van september weinig anders kunnen doen dan melancholisch in de verte staren, denkend aan al die mooie momenten die in het kille septemberlicht aan een ijltempo lijken te verdampen. Die koppig denken: waarom kan het leven niet gewoon zo blijven? Waarom zou zwemmen en picknicken minder leerzaam zijn dan wiskunde en spelling?
Septemberblues
Voor ons blijft het een dieptepuntje, jaar na jaar. Je zou denken dat een mens er op de duur wel aan went, maar nee. Elke keer moeten we ons moeizaam weer in dat keurslijf hijsen. Dat keurslijf knelt, en niet alleen omdat we tijdens de zomer veel te veel ijsjes gegeten hebben (oké, toestemmen in dat plan van de kinderen om een keer ‘s ochtends, ‘s middags én ‘s avonds een ijsje te eten was misschien niet heel slim).
Septemberblues? Dat is plots weer op elk moment van de dag moeten beseffen hoe laat het precies is (meestal: te laat, dus haasten). Helpdesk zijn voor bergen huiswerk, taxichauffeur voor hobby’s en orthodontist-afspraken. Heimwee naar de heerlijke filosofische gesprekken van het genre: ‘denk jij dat we later allemaal in een familiegraf passen?’ en ‘motel, is dat een afkorting voor mottig hotel?’
Misschien is de melancholie over de voorbije zomer het best te genezen door nieuwe plannen te smeden. Grappig is dat: op onze website zien we dat opvallend veel mensen deze week al gezocht hebben naar leuke dingen om te doen in de herfstvakantie. Herkenbaar. En slim, want wat ons betreft is voorpret een van de beste soorten pret die je kan hebben. Niets werkt zo goed tegen een dipje als een smakelijk plan bedenken voor een paar dagen weg.
En dat hoeft niet spectaculair, ver of duur te zijn. Alleen al in België is er eindeloos veel schoonheid te ontdekken, zoals we op deze website en in onze boeken al jaren laten zien. Ook net buiten de landsgrenzen valt er trouwens puik te avonturieren: zo ontdekten wij afgelopen zomer een magnifiek stukje Duitsland, waarover binnenkort meer.
Gelukkig komt na september oktober, en voor zover we weten is oktoberblues niet echt een ding.
Leuke dingen om te doen tijdens de herfstvakantie in de Ardennen: Henegouwen, Namen, Luik, Luxemburg