Vrank en verpakkingsvrij: ons verhaal

Het klimaat warmt op, onze ocenanen zitten vol plastic en de biodiversiteit is om zeep. Een mens zou voor minder zijn ingesleten gewoontes eens onder de loep nemen. En dat is dan ook precies wat wij hier de komende tijd gaan doen. Mei Plasticvrij, weet je wel. In de serie Vrank & Verpakkingsvrij: ons verhaal.

Na vliegschaamte werden wij het afgelopen jaar getroffen door een serieus geval van plasticschrik. Want ongemakkelijk word je er wel van, van het gegeven dat al dat (vaak single use) plastic eindeloos rond de planeet blijft zwerven en overal op zijn weg schade toebrengt aan dieren, mensen en planten.

Is dat hoe wij de wereld willen achterlaten voor onze kinderen? Mwa, nee, bedachten we. En dat het beter kon, vonden we ook. We besloten eens te onderzoeken hoe dan precies. Want waar begin je? En heeft het zin, die kleine aanpassingen? Want het klimaat kunnen we toch niet in ons eentje oplossen? (fast forward naar onze conclusie: nee, we kunnen het niet alleen, maar ja, het heeft zin, want als voldoende mensen hun gedrag aanpassen krijg je een wave)

Minder plastic

De hele maand buigen we ons dus over het vraagstuk: kan het ook met minder plastic? We trekken naar de gezelligste winkels om verpakkingsvrij aan onze boodschappen te geraken. We voelen inspirerende mensen aan de tand. Hoe doen zij het, van welk duurzaam ding gaat hun hart sneller slaan? Wat maakt het leven én de planeet beter?

Verwacht je aan verrassende uitvindingen voor het huishouden (wie had gedacht dat je met familie van de komkommerplant ook pannen kon schrobben?), een Grote Tandpasta Test en ingenieuze manieren om niet alleen plastic- maar ook stankvrij door het leven gaan. En ook aan verhalen van mensen die zero waste op hun geheel eigen, creatieve manier invullen, van de chef die werkt met groenteschillen en koffiegruis tot de modeontwerper die prachtige vrouwenslips maakt van restjes stof. En o ja, we vertellen hoe je kombucha moet maken (met een bokaal, een schone handdoek en wat gunstig gezinde bacteriën kom je een heel eind).

Verpakkingsvrij

En wij? Wij proberen met vallen en opstaan om het thuis ook beter te doen. Een half jaar geleden switchten we van een grote restafvalzak per week naar een kleine (inhoud: 30 liter). Terug naar die grote willen we echt niet meer, al zijn er momenten dat het er behoorlijk om spant. Het is niet uitzonderlijk dat we met het voltallige gezin (4 personen) op onze vuilzak moeten gaan zitten om alles erin gepropt te krijgen. Alsof het een overvolle koffer is en we op reis gaan.

Eerlijk gezegd zijn we altijd blij dat hij is opgehaald voor hij kans gezien heeft om te exploderen. Maar dat onze vuilzak tot het uiterste gespannen staat, doet niets af aan de mentale opsteker die het geeft te weten dat je de planeet ook deze week weer nét iets minder vervuild hebt dan je vroeger deed. Het afval buiten zetten: er zijn weinig concretere manieren om te voelen dat je een verschil kan maken.

Om dat verschil te kunnen maken, moet je een paar dingen anders aanpakken. Ingewikkeld is het allemaal niet, het vergt alleen wat planning en denkwerk. Verpakkingsvrij kan je ons nog niet noemen (oké, dat is een understatement), maar we doen ons best. Voor ons onderzoek zijn we vertrokken vanuit een aantal vragen, waarvan we denken dat die in de hoofden van wel meer mensen spelen. We hopen dan ook dat jullie deze maand mee willen denken met ons en dat we elkaar kunnen inspireren. Wie weet komen we samen wel tot een blijere restafvalzak zonder ontploffingsgevaar?

En ter geruststelling: na mei krijg je van ons als vanouds weer volop ideeën en tips voor micro avonturen dichtbij (buiten slapen! ijsjes! speelbossen!). Wel verpakkingsvrij, uiteraard.