Dingenzoekers, the next generation

dec 14apr 25 by kristien In Ontdek, Ontmoet 5 Comments

Sta ons toe even heel hard Joepie de poepie! te roepen. Na maanden van intensief werken achter de schermen, kunnen we eindelijk de deuren van onze grondig vertimmerde Dingenzoekers.be open zwieren. Want ja, de afgelopen tijd zaten we een beetje in een identiteitscrisis. En wat doe je in zo’n geval? Je steekt de koppen bij elkaar en laat de existentiële vragen over je heen komen.

 

Verwondering

Waren we een blog? Of waren we eerder een online magazine? Een website, een collectief van reporters? En wat, vroegen we ons af,  was nu eigenlijk onze missie? Was het journalistiek, wat wij deden? Of toch iets anders? Hoe konden we Dingenzoekers boven water houden met nul budget en toch overleven? En viel de inhoud van onze website niet teveel samen met ons werk voor kranten en magazines?

Niet op alle vragen vonden we een antwoord. Maar al pingpongend merkten we dat één ding alvast intact was. De zin om verwonderd te zijn, om de wereld te ontdekken, zowel de kleine wereld om de hoek als de ruimere wereld daarbuiten. En daarmee andere mensen te inspireren.

Oud behang

Hoewel we van onze groenblauw-met-mosterdgele website hielden, zagen we ook alsmaar meer de gebreken ervan. Het moest frisser, vonden we, en meer aangepast aan de leeftijd van onze kinderen. Dat gespuis groeit op waar je bijstaat, in plaats van kleuters hebben we nu halve tieners. Sowieso was het na vijf jaar wel eens tijd om het oud behang van de muren te schrapen en ons virtuele huis te restylen.

Ook inhoudelijk bewandelen we nieuwe paden. Al terugkijkend kwamen we tot de ontdekking dat we ons altijd een beetje verschuilden achter de vlag van Dingenzoekers. In een tijd waarin exhibitionisme op het web de gewoonste zaak van de wereld is, kozen wij voor terughoudendheid. Bij ons zal je niet snel iets lezen over onze baby die tanden krijgt (ook al omdat we geen baby hebben). Een heleboel dingen hielden we bewust vaag. Gewoon, omdat we vonden dat het niemand z’n zaken waren.

Boodschap

Als we al eens verklapten wie van ons van koffie houdt en wie van thee, vonden we dat al behoorlijk openhartig. We wilden aandacht voor ons werk, niet voor onszelf. En dat is nog steeds zo. Maar. Gaandeweg merkten we dat met die terughoudendheid ook een stuk authenticiteit verloren ging. Dat we, door ons voorbehoud tegen een meer persoonlijke insteek, geen duidelijk profiel hadden. Het was een beetje van: kijk hier, we hebben een reportage gemaakt, om ons dan snel terug in het struikgewas te verstoppen. We merkten dat daardoor onze boodschap niet altijd uit de verf kwam.

Wacht even. Boodschap? Ja, wij hebben een boodschap. Blijkbaar. We schrokken er zelf ook van.

Avontuur

Die boodschap is niet zo een twee drie samen te vatten. Maar het heeft te maken met tijd nemen en maken. Tijd is een bedreigde diersoort geworden, en familietijd al helemaal. We hebben het allemaal veel te druk en zitten aan ons scherm vastgelijmd. We plooien ons in duizend bochten om alle ballen in de lucht te houden.

Dus breken wij hier een lans voor simpele dingen als de deur uitgaan en samen een avontuur beleven. Plannen smeden. Herinneringen verzamelen.

Dat hoeft niet altijd ver of spectaculair te zijn. De mooiste herinneringen zitten ook in hele kleine dingen. Dat lieten we al zien in ons boek over België. Soms is het net wél het moment voor iets groots en meeslepends. Dan trekken we naar Azië, of naar Londen. Dan verkennen we samen vreemde steden en onbekende natuur.

Wij worden daar heel blij van. En we hopen van u hetzelfde.

Meer weten over ons? Hier verklappen we een paar geheimen.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren