Over tekenen en tijd: Kitty Crowther
Kitty Crowther is auteur en illustrator van kinderboeken met wereldfaam. In 2010 kreeg ze de prestigieuze Astrid Lindgren Award – zeg maar de Nobelprijs voor kinderliteratuur – voor haar hele oeuvre. Als kind droomde ze er al van om boeken te schrijven en te tekenen. Vraag je haar waar ze van houdt, dan zijn dat vooral haar zonen Theodore en Elias. Maar ook vrijheid (‘het soort vrijheid dat je voelt als je 3 jaar bent’), zingen, dansen, tekenen en de natuur zijn haar dierbaar. Kitty deelt met ons haar tips voor Waals-Brabant, waar ze woont.
‘Mijn Britse vader en Zweedse moeder hebben me heel streng opgevoed. Als kind had ik gehoorproblemen, ik draag trouwens nog steeds een hoorapparaat. Het heeft me zeven jaar gekost om te leren praten. Op school had ik het altijd moeilijk. Ik dacht dat ik dom was. Maar dansen, dat kon ik wel. Ik kon luisteren naar de vibraties in mijn lichaam. Daardoor is bewegen altijd belangrijk geweest voor mij. Tekenen is ook bewegen. Als ik lesgeef aan mensen die willen leren tekenen, zeg ik hen dat ze moeten beginnen lopen en bewegen, het in hun lichaam moeten voelen. Kinderen begrijpen dat zonder dat ze het zelf kunnen uitleggen.
Beatrix en Astrid
Ik heb mezelf altijd verhalen verteld. Rond mijn zeventiende wist ik het zeker, dat ik boeken wilde maken. Het was een eenzame tijd. Ik had een enorm probleem met communicatie en mijn plek vinden. Beatrix Potter en Astrid Lindgren beschouw ik als mijn spirituele grootmoeders. Ik vertel mijn verhalen nog steeds aan het meisje in mezelf. Zij is mijn eerste publiek. Nogal moeilijk te plezieren trouwens.
Als kinderen me vragen: hoe verzin je een verhaal? Dan vraag ik hen: hoe speel je? Het is precies hetzelfde. De verhalen kiezen mij. Ze zweven rond en je moet veel geduld hebben. Als ik bij het schrijven en tekenen het einde van het verhaal al zou kennen, zou ik me enorm gaan vervelen. Ik probeer niet bang te zijn. Er zal altijd iemand beter zijn dan ik, en iemand minder goed dan ik. Het enige dat ik kan doen is mezelf zijn.
Handen
In technologie en computers heb ik geen enkel vertrouwen. Handen, dat is alles wat je nodig hebt. In de VS ontdekken ze nu wat een ellende het is als je kinderen op school constant met tablets laat werken. Als je dit doet (swipet), activeert het een deel van je brein dat niet verbonden is met taal en geheugen. Als je daarentegen dàt doet (schrijf- en tekenbeweging met de hand) dan neemt je geheugencapaciteit toe, omdat er dan wél verbinding met die delen van de hersenen is. Ik teken en schrijf, in die volgorde. Aan sommige boeken werk ik drie à vier jaar. Die tijd heb ik absoluut nodig.’
5 x Waals-Brabant
1. Equinergie, Rue des Bruyères 52, 5140 Sombreffe.
‘Ik heb hier mijn petekind mee naartoe genomen, hij was zo ongelofelijk blij! Claire Daliers, de drijvende kracht achter Equinergie, redt paarden van een miserabel lot en zet ze in voor therapie. Kinderen en jongeren die het moeilijk hebben kunnen er terecht, individueel en in kleine groepen. Een fantastisch project.’
2. Natuurreservaat van La Champtaine, Rue du Bois du Sart, 1325 Chaumont-Gistoux. Info:
‘Hier kom ik graag om te wandelen. Het is een oude zandgroeve, waar de natuur haar gang mag gaan.’
3. Pisciculture Collette, Ferme piscicole, Chemin du Fort des Voiles 60, 1325 Bonlez. Info: 010/68.84.42.
‘Een prachtige plek, een van de oudste forelkwekerijen van België en de enige in Waals-Brabant. Ze hebben er dertig vijvers.’
4. Café de la Poste, Chaussée de Huy 243, 1325 Chaumont-Gistoux. Info: 010/68.82.42.
‘De uitbaters zijn heel sympathiek en het eten, typisch Belgische brasseriekeuken, is erg lekker.’
5. Provinciaal domein van Bois des Rêves, Allée du Bois des Rêves 1, 1340 Ottignies.
‘Bossen, een park en een enorme speeltuin voor de kinderen.’
Nog meer leuke tips voor een kindvriendelijke trip in Waals-Brabant? Check dan de Abdij van Villers-la-Ville en het geweldige logeeradres Indrani Lodge.