Op het goede spoor: Train World

jan 09feb 02 by kristien In Binnen, Doen Leave a comment

We schrijven 5 mei 1835. Een zonnige lenteochtend in de hoofdstad. Het prille België staat op het punt geschiedenis te schrijven: rond de middag zet de allereerste trein op het Europese vasteland koers van Brussel naar Mechelen. Ruim 180 jaar later vergapen wij ons in Train World aan de sporen van het verleden.

Aan die eerste trein ging wel wat geduw en getrek vooraf. Een jaar voordien was er al een debat in het parlement over de aanleg van den ijzeren weg. Niet iedereen stond te popelen. De boeren bijvoorbeeld, die vreesden dat de melk door het schudden van de trein in karnemelk zou veranderen en dat de eieren als omeletten op hun bestemming zouden aankomen. Maar de spoorlijn kwam er. Aan de overzijde van het kanaal had de stoomlocomotief steeds meer succes, en tja, dan kan een mens toch niet achterblijven, wil hij voor modern doorgaan.

Oud station

Lucy, Mirtha en Violet rennen het oude station van Schaarbeek binnen, dat tevens dienst doet als vertrekpunt voor Train World. Het dateert van 1887 en werd gebouwd in de charmante ‘Vlaamse renaissancestijl’, typisch voor spoorwegengerelateerde architectuur. Het stationsgebouw werd onder handen genomen door architect Paul Lievevrouw, die ook de nieuwbouw van het museum tekende en daarmee een prima job deed.

In de eerste hal staan de kinderen tot hun eigen verbazing midden op de sporen. De ruimte is schaars verlicht en er klinkt filmische muziek. Wie dacht dat dit een saaie bedoening voor treinfetisjisten en gepensioneerde conducteurs zou worden, moet meteen z’n mening herzien.

Stoomwolk

Tekenaar en Schaarbekenaar François Schuiten werkte de scenografie uit, in samenwerking met Expoduo. Kosten noch moeite werden gespaard om de juiste toon te zetten qua sfeer en beleving. Dat merk je aan alles: van de manier waarop het rollend materieel wordt gepresenteerd – er stijgt nog net geen authentieke stoomwolk op uit de locomotieven – tot de hypnotiserende projecties en de bezwerende klankband.

‘We wandelen tussen tientallen oude klokken, de ene nog mooier dan de andere’

De meisjes spelen dat ze op ontdekkingsreis zijn. ‘Wij gaan met de trein op zoek naar diamanten’, zegt Lucy. Dat effect sorteert het museum inderdaad: alsof je onverwachts in een verhaal gestapt bent. We wandelen tussen tientallen oude klokken, de ene nog mooier dan de andere, die de tijd hoorbaar wegtikken. Onderweg passeren we vertrouwd uitziende borden met namen als ‘Aywaille’ en ‘Liège-Guillemins’, begeleid door het geluid van voorbij stommelende treinen.

Bebloede watten

Dan botsen we frontaal op een prachtige blauw-met-crèmekleurige trein uit 1939, die recht uit een album van Suske en Wiske lijkt te komen. Maar die ernaast vinden de kinderen toch nog beter: de Atlantic type 12, gebouwd door Cockerill. ‘Die gaat zeker het snelst’, weet Mirtha. Met zijn aerodynamische vorm zou dat best wel eens kunnen.

We gaan aan boord van een trein met ziekenboeg, waar een in windels gewikkelde reiziger pijn ligt te lijden. De scène ziet er behoorlijk grafisch uit, inclusief bebloede watten, bruine flessen met ontsmettingsmiddel en enge scharen. Mirtha deinst terug: ‘Daar krijg ik nachtmerries van!’  ‘Kijk, een chique madame’, probeert Violet haar af te leiden. ‘Da’s een pop hoor’, zegt Lucy. Maar dan wel een pop met een zijde sjaaltje en bontkraag die toch maar lekker in eerste klas zit.

‘In het huis uit de jaren vijftig herkennen de kinderen verbazingwekkend veel dingen’

Onze volgende halte is een huis dat regelrecht uit de jaren vijftig lijkt binnen gesleept. De kinderen herkennen verbazingwekkend veel dingen (‘hey, die mixer hebben wij thuis ook!’ en ‘dat zijn onze stoelen!’). De tijd heeft hier stil gestaan, en wij staan mee stil. Buiten rinkelt de spoorovergang. Het signaal om de koninklijke treinen te gaan bewonderen. Die dateren uit 1901 en 1939 en zien er nog steeds adembenemend uit, met houten lambrisering, fluwelen stoffen en porseleinen lavabo’s met kunstige taferelen.

Tapis plein

Met de Trans Europe Express kon je het traject Paris Nord-Brussel afleggen in het gezelschap van tapis plein en witte tafellakens. De reiziger die inderhaast leesbril, krant en hoed achterliet, zal het vast naar zijn zin gehad hebben. Een eindje verder is een locomotief uit 1912 gestrand, die door de kinderen meteen als speeltuig wordt ingepalmd.

Met de lift gaan we naar de bovenste verdieping, zodat we alle treinen ook nog eens vanuit de hoogte kunnen bekijken. Dan volgt de simulator, een interactief moment waar de kinderen likkebaardend naar uitkeken. Het ding maakt indruk: drie open meisjesmonden op een rij zorgen voor een zeldzaam sprakeloos moment. Ze mogen achter het grote controlepaneel plaats nemen en een trein besturen. ‘Bij een overweg claxonneren’, zegt het systeem, of ‘hier mag je maar 40 km per uur’. Van vertragingen zouden de Belgische Spoorwegen geen last meer hebben met deze dames aan het stuur. Ze vlammen over de rails alsof ze de rem niet weten staan. En dat is waarschijnlijk ook zo.

Train World, Prinses Elisabethplein 5, 1030 Brussel. Info: www.trainworld.be

Weekendje Brussel met de kinderen? Vergeet dan zeker niet onze bovenstebeste cityguide te bekijken!

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren